Για την Ιωάννα


29 Ιουλ 2012

Τα νέα μου

Γεια σας φίλοι,

Ελπίζω όλοι να είστε καλά και να περνάτε υπέροχα. Έχω καιρό να σας γράψω και έτσι σήμερα ήθελα να σας πω τα νέα μου. Κατ' αρχήν έχω μεγαλώσει πολύ, σύμφωνα με τελευταίες εκτιμήσεις πλησιάζω στο ύψος τη γιαγιά μου  (Γιαγιά μη θυμώσεις, δεν εννοώ οτι είσαι κοντή, απλά εγώ είμαι πολύ ψηλή :) )

Επίσης πρέπει να φοράω αυτό το καινούριο σκουλαρίκι, το οξυγόνο, σύνεχεια, οπότε τώρα όλοι και επισήμως με φωνάζουν γουρουνίτσα. Βέβαια εγώ δε πτοούμε καθόλου γιατί όπως είπε και μια φίλη μου στην Ελλάδα και η μις Πίγκυ γουρουνίτσα ήταν αλλά είδατε τι καριέρα έκανε :)!

Κατα τα άλλα η μαμά μου λέει πως έγινα πολύ γλωσσού. Δε μπορεί πλέον κανένας να πιει  νερό, καφέ η οτιδήποτε άλλο χωρίς να κάνει "αααχ" στο τέλος. Και αν δε κάνει το κάνω εγώ για αυτόν. Επίσης έμαθα να λέω το όνομά μου, βέβαια λίγο παραλλαγμένο γιατι βρε παιδιά πολλά τα φωνήεντα στην αρχή και με μπερδέυαν, οπότε λέω ένα Άννα και τελειώσαμε. Μου αρέσει επίσης πολύ να τραγουδάω, και η μαμά μου λέει πως έχω την πιο ωραία φωνή που έχει ακούσει ποτέ. Προσπαθεί συνέχεια να με τραβήξει βίντεο αλλά όποτε το κάνει εγώ απλά δε μιλάω καθόλου. Μα τι νομίζει θα μιλάω όποτε θέλει αυτή :)! Αχ αυτοί οι γονείς καμιά φορά! Βέβαια κατέφερε να τραβήξει κάτι και θα σας το δείξω.

Έγινα και 8 μηνών δηλαδή 21.037.968 δευτερολέπτων περίπου! Μεγάλωσα πολύ τελικά. Η μαμά μου λέει βέβαια οτι η ζωή μας δεν πρέπει να μετριέται σε χρόνια, μήνες, δευτερόλεπτα αλλά σε στιγμές, και μαζί μου ζει τόσο όμορφες στιγμες που ο χρόνος πλέον δεν έχει σημασία.

ΑΑΑΑ και μη ξεχνιόμαστε, το πιο σημαντικό απο όλα, η αποστολή μου. Ελπιζω οι άνθρωποι που γνωρίζουν το SMA πλέον να πολλαπλασιάζονται καθημερινώς. Σας φιλω όλους γλυκά.

Σας ευχαριστώ!


Ωπ και εσείς εδώ :)!

Εδώ φοράω το αγαπημένο μου μπλουζάκι, δώρο της Τόνιας, μιας καλής μου φίλης απο τη Θεσσαλονίκη.

Περιττό να σας πω πόσο ξετρελάθηκα, είναι φτιαγμένο στο χέρι και έχει το όνομα μου  και φυσικά τους καλύτερους μου φίλους το Μίκυ και τη Μίνυ!


Και φυσικά το βιντεάκι που σας είπα.

24 Ιουλ 2012

Σκέψεις της μαμάς

Δε θα ξεχάσω ποτέ όταν έμαθα οτι είμαι έγκυος. Τα συναισθήματα ήταν τόσο ανάμεικτα. Υπήρχε ένας συνδυασμός αγωνίας, χαράς και φόβου.....Μέτα απο το πρώτο τρίμηνο άρχισαν τα όμορφα συναισθήματα, τα όνειρα. Όταν περιμένεις το παιδάκι σου ονειρεύεσαι συνέχεια. Όπως πως θα είναι, σε ποιόν θα μοιάζει και άλλα. Και φυσικά είχα κάνει τα σχέδια ΜΟΥ......

Για αυτό το "μου" θέλω να σας πω. Αισθάνομαι πως με την Ιωάννα έμαθα κάτι πολύ σημαντικό . Τα παιδιά μας σε καμία περίπτωση δε τα κάνουμε για να ικανοποιήσουμε τα δικά μας θέλω και σχέδια. Αυτό γυρίζει συνέχεια στο μυαλό μου, μετά απο τη διάγνωση της Ιωάννας. Η Ιώαννα και φυσικά όλα τα παιδιά έχουν τα δικά τους σχέδια, είναι ανεξάρτητοι άνθρωποι που θα εξελιχθούν σε κάτι αλλό απο ότι εμείς κάτι πιο βελτιωμένο, είναι ανοήτο να θέλουμε να γίνουν όπως εμέις, να πιστεύουν ότι και εμείς και να κάνουν ό,τι και εμείς.

Έτσι είναι και με την Ιωάννα ότι όνειρα και να είχα εγώ αυτή έχει τα δικά της "σχέδια". Είμαι πολύ περήφανη για αυτήν και τη θαυμάζω όσο κανέναν άλλο άνθρωπο στο κόσμο. Είναι ο πιο δυνατός άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου. Ό,τι και να της συμβαίνει πάντα μου δίνει το καλύτερο της χαμόγελο. Επίσης είναι φοβερό που και σε μια τόσο μικρή ηλικία μου δείχνει τη προσωπικότητά της. Τι της αρέσει, ποτέ θυμώνει, πότε είναι χαρούμενη. Κάθε μέρα με εκπλήσει, κάθε μέρα κάνει κάτι καινούριο. Άρχισε πλέον να απαντάει και σε διάφορες ερωτήσεις μας. Όπως "τι κάνει η γιαγιά όταν πίνει νερό;" πάντα λέει "Αααααχ!". Είναι φοβερή! ('Αλλη μια μαμά κουκουβάγια :) )


ΥΓ: Ιωάννα εδώ, όπως καταλαβαίνετε η μαμά μου και πάλι ήθελε να ξεδιπλώσει τις σκέψεις. Eπειδή μου κάνει όλα τα χατίρια (μασαζάκια, χορούς, τραγουδάκια κ.α.) τελευταία την άφησα. Εγώ είμαι καλά και φυσικά είμαι περήφανη για τον εαυτό μου που η αποστολή μου πάει τόσο καλα. Ευχαριστώ που με βοηθάτε!!





Ήθελα σήμερα απλά να σας δείξω ένα καινούριο μου κορδελακι που νομίζω μου πάει πολύ  :)!

17 Ιουλ 2012

Παιχνίδια

Γεία σας και πάλι....Έχω καιρό να σας γράψω οπότε είπα σήμερα να σας πω τα νέα μου. Είμαι καλά αλλα τώρα τελευταία δε κοιμάμαι καλά τα βράδια οπότε ήμουν λίγο κουρασμένη, για αυτό άργησα να σας γράψω.

Η ζωή κυλάει πολύ όμορφα. Στο σπίτι περνάμε τέλεια! Μου έχει μάθει ο παππούς μου και η γιαγιά μου διάφορα καινούρια παιχνίδια. Παίζουμε κρυφτό, κυνηγητό και κου-κου τζα. Αυτοί οι παππούδες καμιά φορά έχουν πολύ φαντασία!

Υπάρχουν μέρες που είναι καλές και άλλες όχι και τόσο. Αυτό που έχω καταλάβει πάντως είναι , πως στη ζωή μας μπορεί ολές οι μέρες να μην είναι καλές αλλα σίγουρα και σε αυτές τις κακές μέρες θα υπάρχει κάτι καλό. Οπότε καλό είναι να επικεντρώνεσαι στα καλά και όχι στα κακά της κάθε μερας....

Ήθελα να σας δείξω το καινούριο μου φορεμάτακι......και φυσικά πίσω μου όλα τα αγαπημένα μου παιχνίδια!

Εδώ φοράω το καινούριο σκουλαρίκι μου, το οξυγόνο...Η μαμά μου λέει πως μοιάζω με γουρουνίτσα......Εσείς τι λέτε;
Εδώ με το παππού μου παίζουμε κυνηγητό, η μαμά ποτέ δε μπορεί να μας πιάσει ;)!

Είπα στη μαμά μου να βγάλει μια φωτογραφία τα αγαπημένα μου παιχνίδια.  Η Μίνυ όπως πάντα κοινωνική και καθόλου ντροπαλή χαιρετούσε απο την άλλη ο Μίκυ όλο τα μούτρα στο πάτωμα!


Φιλάκια και θα τα πούμε!

10 Ιουλ 2012

Ζωή

Γειά σας καλοί μου φίλοι. Έλπίζω να είστε καλά. Εγώ είμαι καλά,μόνο που είναι περισσότερες οι φορές που χρειάζεται να χρησιμοποιούμε αυτό το ποντικοεργαλείο που σας είχα πει, το οξυγόνο.  Κατ' άλλα  τη περνάω ζωή και κότα! Πηγαίνουμε βόλτες με το αυτοκίνητό μου (τη Μερσεντές μου που λέει και ο παππούς μου), απολαμβάνω μασάζ απο τη μαμά μου και γενικά μονοπολώ το ενδιαφέρον :)!


Δε θέλω να σας γράψω πολλά σήμερα οι φωτογραφίες μου νομίζω θα σας πουν πολλά!

Εδώ μόλις έχει καταφθάσει το όχημά μου και βγάζουμε τις απαραίτητες φωτογραφίες...

Ξεκινήσαμε για βόλτα με το μπαμπά οδηγό. 

Πάω βόλταααααααα!!!!!

Ο μπαμπάς μου ξεπέρασε το όριο ταχύτητας και η μαμά μου τον μάλωσε και πήρε αυτή το τιμόνι. Δε μου επιτρέπεται να οδηγώ μόνη μου γιατί είμαι πολύ μικρή. :(

Η μαμά εδώ εκτελεί χρέη οδηγού και ο μπαμπάς χρέη φωτογράφου.

Πήγαμε στη παιδική χαρά και είδα έναν τεράστιο βάρταχο!

Και κάναμε τσουλήθρα!

Εδώ είμαι σπίτι με τη μαμά και κάνουμε γυμναστική!

Είμαι ενας ρινόκεροοοοοος!Πολύ γελάω με αυτή τη μάσκα :)!

Εδώ σε μια άλλη βόλτα μας στο κήπο μας!

Χαλαρώνω στη καρεκλίτσα μου, είχα μόλις χτενιστεί. Αυτό το φωτάκι στο ποδαράκι μου μετράει το οξυγόνο μου, τρελό ε; Είμαι ο ΕΤ :)

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τη φίλη μου τη κυρία Νατάσα απο την Ελλάδα που μου έφτιαξε αυτό το πανέμορφο αλμπουμάκι. Είναι καταπληκτικό! Προσπαθούμε να διαλέξουμε φωτογραφίες τώρα με τη μαμά για να το φτιάξουμε!

Επίσης μα μη ξεχάσω να πω ένα ευχαριστώ και σε μια άλλη φίλη μου στην Ελλάδα που μου έστειλε αυτά τα πεδιλάκια, μα είναι τόοοοοοσο όμορφα! Σ'ευχαριστώ κυρία Κατερίνα!

Ααααααααχ μπράβο μαμά εκεί, ποποπο ένα πιασιμο βρε παιδί μου!


Η μαμά μου λέει πως διάβασε κάπου να λένε οτι "όταν δεν μπορούμε να προσθέσουμε μέρες στη ζωή, οφείλουμε να προσφέρουμε ζωή στις μέρες." 


Πάντως οι δικές μου μέρες είναι γεμάτες ζωή!

6 Ιουλ 2012

Η φίλη μου η Νεκταρούλα


Γειά σας και πάλι. Ελπίζω όλοι να απολαμβάνεται το καλοκαιράκι. Περνάει τόσο γρήγορα είναι κιόλας Ιούλιος!

Εγώ είμαι καλά αλλά δε θα μιλήσω για εμένα καθόλου σήμερα. Θέλω να σας γνωρίσω μια υπέροχη φίλη μου! Τη Νεκταρούλα! Είναι ένα καταπληκτικό παιδί με δυο υπέροχους και πολύ δυνατούς γονείς. Η μαμά μου είπε πως με τη μαμά της Νεκταρίας εγινάν πολύ καλές φίλες χώρις καν να έχουν γνωριστει απο κοντά. Όταν μίλησε μαζί της ήταν σαν να την ήξερε χρόνια. Τη θαύμασε και οχι μονο τη μαμά Μαρια αλλα και το μπαμπά Νίκο και φυσικά τη Νεκταρούλα. Ξέρω οτι και εσείς κάπως έτσι θα νοιώσετε.

ΝΕΚΤΑΡΙΑ – ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΜΕΘΥΜΑΚΗ

Η Νεκταρούλα είναι η κόρη του Νίκου και της Μαρίας. Γεννήθηκε τη Δεύτερα 13 Δεκεμβρίου 2010 με φυσιολογικό τοκετό ύστερα από μια τέλεια καθ’ όλα εγκυμοσύνη, και είναι το πρώτο παιδί της οικογένειας.

Η στιγμή που την κρατήσαμε στην αγκαλιά μας για πρώτη φορά, αποτελεί τη σημαντικότερη ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ. Η Νεκταρία είναι για μας, τους γονείς της, το πιο όμορφο και γλυκό μωρό που γεννήθηκε ποτε.

Είμαστε τόσο ευτυχισμένοι που γέννησα κορίτσι, ιδιαίτερα εγώ… το όνειρό μου πραγματοποιηθήκε... έγινα η χαζομαμά που ονειρευόμουν…

Τους πρώτους μήνες της ζωής της, η Νεκταρούλα είναι ένα ζωηρούλικο μωρό με έντονο κλάμα, έντονο γέλιο, λαχτάρα για φαγητό (πεινούσε συνεχώς), και συμπαθεί και αγαπά ό,τι κινείται γύρω της. Της αρέσουν απίστευτα οι βόλτες με το καρότσι, αφού η χαζομαμά έχει ως μόνη έννοια τι καιρό θα κάνει, αν θα μπορέσουμε να βγούμε και να κλείσουμε τετράωρα στα μαγαζιά και στους δρόμους όταν η Νεκταρία είναι μόλις 2,5 μηνών!

Η ζωή μας κυλούσε ομαλά κι ευτυχισμένα, ώσπου η Νεκταρούλα, κατά τη διάρκεια του 5ου μήνα της ζωής της γίνεται ένα τεμπέλικο και συγχρόνως τρυφερό μωρο. Θέλει μονίμως αγκαλιά με το κεφάλι ακουμπισμένο στον ώμο, η κινητικότητα στα άκρα της και ιδιαίτερα στα πόδια μειώνεται σημαντικά… Η επίσκεψη στην παιδίατρο βρίσκει τη Νεκταρία υποτονική, και ύστερα από μια σειρά εξετάσεων η διάγνωση είναι SMA τύπου 1. Η πιο καταστροφική ασθένεια, στη χειρότερη μορφή της για παιδιά κάτω των 2 ετών. Δεν έχουμε ακούσει ποτέ πριν κάτι γι’αυτό. Η ενημέρωση από το διαδίκτυο και τους γιατρούς μας "κόβει" τα πόδια. Δεν υπάρχει θεραπεία, δεν υπάρχει αντιμετώπιση. Η Νεκταρούλα δεν θα περπατήσει και δεν θα μας κάνει ποτέ μια σφιχτή αγκαλιά. Τα συναισθήματα δεν περιγράφονται με λέξεις.

Η SMA ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Ύστερα από πολύ πόνο, θλίψη, θυμό, αγανάκτηση και όλα αυτά που συνεπάγονται, έρχεται η αποδοχή. Το παιδί μας είναι αυτό και θα κάνουμε τα ανθρωπίνως δυνατά για να είναι ευτυχισμένο! Εμείς θα είμαστε τα χέρια και τα πόδια της!


Και έτσι γίνεται. Η "Νετακταρούλα" μου συνεχίζει να είναι το πιο γλυκό μωρό, όμορφη και χαρούμενη!! Αγαπάει πολύ τη μαμά και τον μπαμπά καθώς και όλο το συγγενικό περιβάλλον. Λατρεύει να τη σηκώνω και να χορεύουμε, να ακούμε τα τραγούδια μας, και να παίζουμε τα παιχνίδια και τα μπαλόνια μας. Επίσης τρελαίνεται να βλέπει τη ντουλάπα με τα ρούχα της και να φοράει τα γυαλιά της μαμάς. Τώρα η Νεκταρία έχει αρχίσει να λέει τις πρώτες της λέξεις και να τραγουδα! Ένα τόσο ζωντανό παιδί μα εγκλωβισμένο στο ίδιο του το σώμα!

Το Νοέμβριο του 2011 η Νεκταρία αντιμετωπίζει την πρώτη της πνευμονία στο νοσοκομείο. Από εκεί και μετά η νόσος εξελίσσεται, επηρεάζονται οι μύες της κατάποσης και δημιουργείται πρόβλημα στη σίτιση. Η Νεκταρία δυσκολεύεται να καταπιεί και κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να φάει. Χάνει βάρος και γίνεται επιρρεπής στις λοιμώξεις του αναπνευστικού οι οποίες είναι συχνές αλλά αντιμετωπίσιμες. Στις 30 Μαΐου 2012 η Νεκταρία ενώ είναι χαρούμενη και παίζει με το μπαλόνι της, ξαφνικά κάνει επεισόδιο άπνοιας στα χέρια της μαμάς της και φτάνει πολύ κοντά στο θάνατο, τα οξυγόνα στο 100% μα δεν επανέρχεται. Την επαναφέρει ο μπαμπάς της με τεχνητή αναπνοή. Μπαίνει στο νοσοκομείο και ενώ έχει επανέλθει, το ίδιο βράδυ κάνει επεισόδιο σπασμών από βαριά λοίμωξη του αναπνευστικού και διασωληνώνεται στη ΜΕΘ ΠΑΙΔΩΝ όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα. Δεν μπόρεσε να αποσωληνωθεί και έγινε τραχειοτομία από την οποία θα παίρνει μόνιμα οξυγόνο. Η Νεκταρία έχασε τη γλυκιά φωνή της, αλλά όχι τη θέλησή της για ζωή. Την επόμενη εβδομάδα θα γίνει γαστροτομή για τη σίτιση.

Παρόλα αυτά η "Νεκταρούλα" μου συνεχίζει ακόμα να γελάει και να είναι χαρούμενη…. Ευελπιστούμε κάποια στιγμή να γυρίσουμε σπίτι μας !!!

Υ.Γ.: ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΒΙΚΥ –ΣΠΥΡΟ – ΙΩΑΝΝΟΥΛΑ !!!

Καλή μου φίλη Νεκταρούλα σου εύχομαι να γυρίσεις στο σπιτάκι σου πολύ γρήγορα!
Δε θέλω να σας πω τίποτε άλλο, θα σας δείξω μερικές στιγμές απο τη ζώη της πανέμορφης Νεκταρούλας να τη καμαρώσετε όπως τη καμαρώνουμε και εμείς. Νομίζω είναι πολύ όμορφη, και δυνατή! Είναι μια ακόμη μικρή ηρωίδα!


Τελικά σε όλους αρέσει να φοράνε τα γυαλιά της μαμάς. Αλλά νομίζω οτι της Νεκταρίας της πάνε πολύ

Νεκταρούλα: Ωπ και εσείς εδω;
Ποπο τι ωραίο κοκαλάκι!! Θα πω στη μαμά μου να μου πάρει και εμένα ένα ίδιο! Μα είσαι τόσο όμορφη!

Θα πω στο μπαμπά μου να φοράει και αυτός καπέλα στα γενέθλιά μου! Μα ειστε τοσο τέλειοι!
Ένα έχω να πω μαμά και κόρη είστε κούκλες.


Η τούρτα σου είναι καταπληκτική!Δεν έχω λόγια!
Εδω νομίζω οτι υπάρχει ενας έρωτας μεγάλος!



Νεκταρούλα: Νομίζω οτι αυτή η κρέμα έχει τα απαραιτητα θρεπτικά συστατικά χωρίς πολλές θερμίδες. Μπράβο μαμά πολύ καλή επιλογή


Νεκταρούλα: Είναι και νόστιμη τελικά!


Αυτή η φωτογραφία με μπερδεύει λίγο αλλά είστε τόσο όμορφες!


Είστε μια υπέροχη οικογένεια!


2 Ιουλ 2012

Ακόμη ένα παραμύθι

Γειά σας και πάλι! Ελπίζω να είστε όλοι καλά. Εγώ είμαι καλά, εχώ κάποιες μέρες που δεν είμαι και πολύ καλα αλλά νομίζω αυτό ισχύει για όλους μας! Αυτή η εβδομάδα που πέρασε ήταν καταπληκτική. Έχει έρθει η γιαγιά μου και παίζουμε τόσο ωραία μαζί. Και το καλύτερο όλων η μαμά μου μου αγόρασε αυτοκίνητο για τα γενέθλιά μου. Έγινα 7 μηνών!!! Το αυτοκίνητο μου έπρεπε να είχε φτάσει το Σάββατο αλλά η μεταφορική αποφάσισε να το φέρει τη Δευτέρα, οπότε θα σας δείξω φωτογραφίες τη Τρίτη όταν πάμε μια βόλτα.

Έχω τόσα πολλά να σας πω, ελπίζω να μη σας κουράσω και πάρα πολύ. Σήμερα ήθελα να σας πώ πρώτα απο όλα ένα ακόμα παραμύθι που μου έχει πει η μαμά μου. Μου είπε οτι το άκουσε να το λέει ένα αγόρι που είναι πιο μεγάλο απο εμένα αλλά έχουμε κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Το λένε Στέλιο και η μαμά μου λέει πως μάλλον θα τον έχετε ακούσει και εσείς. Τώρα είναι γιατρός. Λοιπόν το παραμύθι πάει κάπως έτσι:

"Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια καλή γιαγιούλα που είχε δυο κουβάδες και κάθε μέρα πήγαινε στη βρύση να φέρει νερό στο σπίτι της. Ο ένας κουβάς όμως είχε μια τρύπα και έτσι πάντα όταν έφτανε στο σπίτι αυτός ο κουβάς ήταν μισοάδειος. Ο άλλος κουβάς ήταν τόσο περήφανος όταν γύριζαν στο σπίτι, όμως ο καημένουλής κουβάς με τη τρυπούλα ήταν πάντα στεναχωρημένος όταν γυρνούσαν σπίτι γιατί το μισό νερό έπεφτε στη διαδρομή. Έτσι μια μέρα αποφάσισε να μιλήσει στη καλή γιαγιούλα. Της είπε λοιπόν που αισθάνεται πάρα πολύ άσχημα που κάθε φορά όταν φτάνει στο σπίτι υπάρχει μόνο το μισό νερό μέσα. Η γιαγιά όμως του απάντησε "Έχεις παρατηρήσει στο τραπέζι του σπιτιού μου που πάντα έχω φρέσκα και όμορφα λουλούδια, αν προσέξεις τη διαδρομή που κάνουμε καθημερινά έχει τόσα πολλά λουλούδια και αυτό γιατί εσύ τα ποτίζεις. Αν δεν υπήρχες εσύ εγώ δεν θα είχα αυτά τα όμορφα λουλούδια στο τραπέζι μου καθημερινά. Ο κουβαδάκος με τη τρυπούλα αισθάνθηκε τόσο όμορφα με αυτό που του είπε η γιαγιούλα και έτσι περήφανος πια κάθε μερα στεκόταν δίπλα στον άλλο κουβά χωρίς να αισθάνεται άσχημα για τη διαφορετικότητά του."

Η μαμά μου μου λέει πως κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος και θα πρέπει να σεβόμαστε το κάθε ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Δεν θα πρέπει να κρίνουμε τους ανθρωπους από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τους αλλά από το χαρακτήρα τους.  Η μαμά μου θεωρεί πολύ σημαντικό να μπορείς να δεις τους ανθρώπους χωρίς να κολλάς σε πράγματα όπως αν κάποιος έιναι όρθιος ή κάθεται σε ένα καρότσακι. Μου είπε πως ποτέ δε πρέπει να προσδίδω ιδιότητες τους ανθρώπους γιατί οι άνθρωποι δεν "είναι" αλλά "κάνουν"!

Εγώ περιμένω να έρθει το αμαξάκι μου να πάμε καμία βολτίτσα, παίζω με τους φίλους μας, διαβάζω βιβλία  και φυσικά μαθαίνω καινούριες λέξεις....

Να είστε όλοι καλά και να χομογελάτε συνέχεια!


Η μαμά μου λέει πως απο τότε που έχει έρθει η γιαγιά μου έχω υποστεί πλύση εγκεφάλου και το μόνο που λέω είναι γιαγιά. Οι μεγάλοι λένε μερικές φορές περίεργα πράγματα. Άκου πλύση εγκεφάλου, μπορείς να πλύνεις τον εγκεφαλο βρε παιδιά; 


Μαμά αχί σημαίνει Μίκυ!


Είμαι μεγάλη μουσικός τελικά :)!

Χμμμμ πολύ ενδιαφέρον!
Εδώ παίζω με τη φίλη μου τη Λένια... Είναι καλή μου φίλη και την αγαπάω, δε πάω εύκολα σε άλλες αγκαλιές εκτός από της μαμάς, είμαι πολύ επιλεκτική ;)

Με τόσα πράγματα που κάνω όλη μέρα ξεθεώθηκα και έτσι έριξα έναν υπνάκο