Γειά σας και πάλι, ελπίζω όλοι να απολαμβάνεται το καλοκαιράκι. Εγώ είμαι καλά αλλά σήμερα δε θα ήθελα να μιλήσω πολύ για τον εαυτό μου :). Διότι είμαι και λίγο σεμνό κορίτσι, δε γίνεται συνέχεια να περιαυτολογώ.
Ήθελα να αφιερώσω αυτό το ποστ μου σε κάποιους πολύ γενναίους φίλους μου. Με αυτούς τους φίλους μου έχουμε κάτι κοινό στο DNA μας. Κάποιοι απο αυτούς δεν είναι εδώ μαζί μας, η μαμά μου λέει πως ζούνε τώρα στη καρδιά μας και στο μυαλό μας. Ζήτησα λοιπόν απο τους γονείς τους να μου στείλουν κάποιες φωτογραφίες αλλά και να γράψουν ένα κείμενο για τους φίλους μου.
Ηθελα να τους πω πως η μαμά μου λέει πως αυτά τα παιδιά αλλά και οι γονείς τους τους είναι καταπληκτικοί άνθρωποι και τους θαυμάζουμε. Αυτοί οι φίλοι μου λοιπόν είναι οι δικοί μου μικροί ήρωες!
Πρώτα θα σας γνωρίσω τη φίλη μου τη Δέσποινα
Δέσποινα Σαράφη
“
Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ
Γεια σε όλους από το Μάνο και την Ελισσάβετ,
Γνωριστήκαμε το 2006 και τον Ιούλη του 2007 παντρευτήκαμε. Πολύ σύντομα ανακαλύψαμε ότι θα γίνουμε μέσα στο 2008 γονείς. Όλα πήγαιναν καταπληκτικά από τη μέρα που κάναμε το τεστ εγκυμοσύνης μέχρι και μια εβδομάδα πριν τον τοκετό. Οι εξετάσεις ήταν όλες καταπληκτικές, ξέραμε ότι θα έχουμε κόρη και ετοιμαζόμασταν. Η Ελισσάβετ ζωγράφισε το παιδικό δωμάτιο με νεράϊδες και ζωάκια, για να είναι χαρούμενο. Την Τρίτη 8 Απρίλη 2008, η Ελισσάβετ έκανε τον τελευταίο υπέρηχο και την επόμενη ημέρα ήταν προγραμματισμένος ο τοκετός. Όμως παρουσίασε ολιγάμνιο (δηλαδή μείωση αμνιακού υγρού) και μπήκε επειγόντως την Τρίτη να γεννήσει. Όλα πήγαν καλά και στις 17:15 είδε το πρώτο φως της ζωής της η μικρή μας Δέσποινα. Ήμουν περήφανος για το πρώτο μας παιδί, όπως πιστεύω και όποιος έχει γίνει γονιός.
Όλα ήταν τέλεια, οι εξετάσεις μωρού και μαμάς είχαν καλά αποτελέσματα και ετοιμαζόμασταν ψυχολογικά να γυρίσουμε σπίτι το Σάββατο. Η μικρή ήταν ιδιαίτερα ήσυχη, σχεδόν δεν έκλαιγε και θήλαζε με μεγάλη όρεξη. Περιεργαζόταν το περιβάλλον με δύο υπέροχα, λαμπερά, πανέξυπνα μάτια. Οι νοσοκόμες την φώναζαν «κορίτσι-λάστιχο», γιατί ήταν πολύ χαλαρή και εύπλαστη.
Το Σάββατο πια, όλα ήταν έτοιμα για να φύγουμε για το σπίτι. Όμως ο νεογνολόγος υπηρεσίας, διέκρινε περισσότερη χαλαρότητα από το φυσιολογικά, η Δέσποινα ήταν υποτονική και δεν είχε τα απαραίτητα πρωτογενή αντανακλαστικά ενός βρέφους. Μας συνέστησε να κάνουμε κάποιες επιπλέον εξετάσεις και η μικρή εισήχθη στην Εντατική για περαιτέρω έλεγχο.
Μετά από μια σειρά εξετάσεων, σχετικά γρήγορα διαγνώστηκε με Νωτιαία Μυϊκή Ατροφία, τύπου 1. Αμέσως μέσω διαδικτύου και ειδικών γιατρών, μάθαμε τί σήμαινε αυτό: Το μωρό μας δεν θα καθόταν ποτέ χωρίς υποστήριξη, δεν θα περπατούσε και το συγκλονιστικότερο δεν θα ζούσε πάνω από 2 χρόνια!!! Καταλαβαίνετε όλοι πόσο δύσκολο ήταν για όλους μας να συμβιβαστούμε με την κατάσταση, ακόμη περισσότερο όταν το μωρό δεν έδειχνε άρρωστο, αν εξαιρέσουμε μια ελαφρά υποτονικότητα. Παρόλα αυτά, αποφασίστηκε ότι καλύτερα θα ήταν η Δεσποινούλα να παραμείνει για παρακολούθηση στην Εντατική, όπου και όπως ήρθαν τα πράγματα, έζησε όλη της τη μικρή ζωή, άνοιξε τα φτερά της και πέταξε χαρούμενη στη γειτονιά των Αγγέλων την Τετάρτη 4 Φλεβάρη 2009.
Δεν αλλάζουμε με τίποτε το χαμόγελο, το βλέμμα και το κάθε δευτερόλεπτο που ζήσαμε δίπλα της, μας λείπει αλλά ήταν βάφτισμα φωτιάς για εμάς και τους γνωστούς μας. Σίγουρα είμαστε περήφανοι για την απίστευτη εξυπνάδα και υπομονή της όλους τους 10 μήνες και ήσυχοι γιατί της προσφέραμε ότι ήταν δυνατό.
Μετά από 2 μήνες, που η πεταλούδα μας πέταξε μακριά, καταφέραμε να έχουμε νέα εγκυμοσύνη. Υποψιασμένοι από την ιστορία της Δεσποινούλας, κάναμε όλες τις ειδικές εξετάσεις και την 14η εβδομάδα της κύησης, το μωρό-αυτή τη φορά αγόρι- διαγνώστηκε θετικό!!! Αυτό θα πει τύχη, αν η πιθανότητα να γεννηθεί η Δέσποινα ήταν 1 προς 6000, δεύτερο παιδί αμέσως μετά με την ίδια πάθηση, μας δίνει αριθμό που είναι ασύλληπτος. Αναγκαστήκαμε να κάνουμε έκτρωση ώστε να μην ταλαιπωρηθεί και να μη ζήσουμε όλη αυτή την τραγωδία ξανά.
Πλέον συνεχίζουμε τις προσπάθειές μας με εξωσωματική και προεμφυτευτικό έλεγχο των εμβρύων. Μέχρι τώρα και μετά από 5 απόπειρες με μικρό αριθμό υγιών εμβρύων δεν τα έχουμε καταφέρει, αλλά η ζωή συνεχίζεται.
Μάνος-Ελισσάβετ, Αθήνα
Αυτή η φωτογραφία της Δεσποινούλας μου άρεσε πάρα πολύ, έχουμε και τα ίδια κοτσιδάκια! |
Θα σας γνωρίσω και άλλους φίλους μου και ελπίζω όλοι σας να τους θαυμάζετε και να τους καμαρώνετε όπως και εγώ. Η Δέσποινα όπως λέει και η μαμά μου έχει μια πολύ ξεχωριστή θέση στη καρδιά μας τώρα.
Εγώ είμαι καλά και χαίρομαι πολυ που η αποστολή μου πάει τόσο καλά.
Αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν πολύ όμορφο. Ήρθαν κάποιοι φίλοι μας να μας δουν και πήγαμε και βόλτες. Ξεχάσαμε όμως τη φωτογραφική μηχανή και έτσι δε βγήκαμε φωτογραφίες :(.
Όμως πρίν φύγουμε βγάλαμε μερικές και έτσι θα σας δείξω πόσο όμορφη ήμουν :)..